De Walvisbrug en een ‘Capelleke Buyten’
Wie een grote wandeling door het park van Huys ten Donck maakt, komt op zijn wandeling uiteindelijk in het Nieuwe Werk de Grote Vijver tegen. Deze vijver in de zuidoosthoek van het landgoed is als laatste schakel van het park aangelegd. In eerste aanleg eindigde de wandeling aan de oostzijde ter hoogte van de Kulk of Blaakwetering en moest men dezelfde weg terug. Pas in 1792 werd de Grote Vijver in de zuidoosthoek aangelegd en kan men er voor kiezen een wandeling rond deze vijver maken. Op de oever aan de oostelijke zijde van de Grote Vijver stond enigzins verhoogd het ‘Wilhelm Tellhuisje’.In 1792 vervaardigde de timmerman Hemst een tuingebouw. De timmerman vermeldde op de rekening ‘Capelleke Buyten’. In het archief van Huys ten Donck bevindt zich een tekening van de jonge Elisabeth Cornelie Groeninx van Zoelen met een afbeelding van een kapelletje, bestaande uit een klein torentje met een spitsdak dat op bogen is geplaatst. De tekening vertoont grote gelijkenis met de Tellskapelle, zoals die aan de oever van de Vierwaldstättersee staat. 
De vorm van de vijver en plaats van de kapel gelijkt op de situatie in Zwitserland. Helaas is het bouwwerk van timmerman Hemst verdwenen. De “echte” kapel van Willem Tell bestaat nog wel maar dat is een stuk verder reizen.
Onlangs is er ook nog een foto opgedoken die rond het begin van de twintigste eeuw gemaakt moet zijn. Hierop is een roeibootje met twee mensen en in te zien die vlak langs het “kapelleke” roeien.
Als we rond de vijver wandelen komen we vanzelf bij een opvallende boogbrug. Volgens de overlevering zou als fundering toen walvisbeenderen zijn gebruikt. In het zelfde jaar 1792 dat de Grote Vijver in het Nieuwe werk is gegraven, werden ook twee walviskaakbeenderen aangekocht. Deze kunnen hebben gediend als drager van de brug. Een paarjaar eerder waren er al zes walvisbeenderen aangekocht. Zouden die als fundering zijn gebruikt? Omdat walvisbeen in verhouding tot zijn grootte vrij licht is, werden deze mogelijk als fundament onder de brug ingegraven, om de brug voor verzakking te behoeden. In 1987 is de fundering van de brug hersteld, toch is er nog iets wat op een bot lijkt onder de brug (westzijde) te zien.
