Stiltegebied.
Aart van Dragt
Stilte kan soms oorverdovend zijn, dat bemerkten we op een mooie zomermiddag.Langs het fietspad stond een paal met daarop een blauw bord met witte wolkjes. Het was alsof de ontwerper al twijfels had of zijn boodschap zou overkomen, want hij had er met dikke letters “stiltegebied” onder laten zetten.
Zwijgend fietsten we verder. Onverminderd drong het geraas van de nabije snelweg tot ons door, daaraan kon de plaatsing van dit bord niets verhelpen. Helaas, anders zou ik er terstond nog een in mijn tuin hebben geplaatst, teneinde de Ridderster eindelijk het zwijgen op te kunnen leggen.
Ook voor mijn twee housende tieners had ik nog bordjes in gedachten. Zwijgend bedacht ik wat de reden kon zijn dat dit bord langs een fietspad geplaatst was; motorvoertuigen en bromfietsers waren zowiezo niet toegelaten. Gezien de tekening had een plekje al zwevend in de lucht mij logischer geleken, zodat elk passerend vliegtuig er op gewezen werd dat de motor hier diende te worden afgezet ten einde het stiltegebied te respecteren.
Al verder fietsend werd het mysterie steeds groter. Niemand trok zich iets van het aangekondigde stiltegebied aan. Een schaap blaatte, een hond blafte en de buizerd miauwde. Ook riepen de kievit en de tjiftjaf gewoon hun naam, alleen wij bleven zwijgen..
