Sophia drukt een stempel op de Ambachtse Avifauna
Cornelis Fokker
Enkele jaren geleden werden de dijken van de Sophiapolder doorgestoken, om van het eiland een echt ‘natuureiland’ te maken. Dat dit voor het eiland zelf grote gevolgen zou hebben op vogelgebied lag natuurlijk wel in de lijn van de verwachting, maar nu enkele jaren later blijkt dat niet alleen het geval te zijn.
lepelaars
Het eiland trekt in de goede periodes duizenden eenden, steltlopers en ganzen aan, en dat blijkt ook voor Ambacht zelf behoorlijke gevolgen te hebben. Zo zijn er ruim duizend kokmeeuwen die al weken op het eiland met laag water foerageren, maar als het water stijgt moeten ze hun heil elders zoeken. In het parkje van Ambacht groeit het schamele groepje van de ‘standaardoverwinteraars’ dan plotseling behoorlijk aan en lopen er flink wat baggerpootjes de stoep vuil te maken.
Daarnaast zijn het sinds enkele weken met name de grauwe ganzen die echt de aandacht op zich vestigen in het anders o zo stille dorpje. Het gaat hierbij dan niet op ruiende ganzen die op de Sophiapolder een veilige plek hebben gevonden om van verenpak te wisselen, want die waren er van de zomer ook. Nee, het gaat om honderden grauwe ganzen die de heerlijk grazige weides in het Waalbos hebben ontdekt. Groepen grauwe ganzen vreten zich daar dan een paar keer per dag vol, om dan na een al gakkende tocht over Ambacht op de Sophiapolder lekker te gaan zitten uitbuiken. Rust- en foerageergebieden voor deze beschimpte vogelsoort liggen hier dus ideaal dicht bij elkaar, en dat zal voor menig Ambachter niet onopgemerkt zijn gebleven.
Naast deze watervogels bleek het eiland tijdens de jaarlijkse huiszwaluwtelling in Ambacht ook op deze insecteneters behoorlijk invloed te hebben. De kleine subpopulaties huiszwaluwen in Ambacht fluctueren van tijd tot tijd nogal, maar sinds dit jaar blijkt het accent heel duidelijk op de Volgerlanden, Vrouwgelenweg en de Veersedijk te liggen. Kolonies langs de Pruimendijk en in de dorpskern van Ambacht zijn toch wel geslonken en met name langs de Veersedijk floreert de soort. Op een viertal geschikte huisjes is het aantal nesten in een jaar tijd namelijk met 25 nesten toegenomen, maar dat is ook niet zo verwonderlijk met alleen een klein riviertje dat ze scheidt van een polder vol bagger en muggen!
De Sophiapolder bezit dus nog steeds volop verrassingen voor zichzelf en de omgeving, wat zal het volgend worden? Broedende lepelaars, aangezien ze dit jaar met takken op het eiland liepen te slepen, of is dat te hoog gegrepen?!
Meer over de Sophiapolder zie: https://www.natuurvereniging-ijsselmonde.nl/natuureiland-sophiapolder/
