Sinds 2012 is dit natuureiland toegankelijk voor natuurliefhebbers. Het eiland in de Noord moet je zoeken ter hoogte van H.I. Ambacht. (Veersedijk 301).
Dit 77 hectare grote eiland in de Noord bij Hendrik Ido Ambacht is in 1856 ingepolderd en kreeg toen zijn naam. Het stond als zandplaat al sinds de 14e eeuw op de kaart. Het eiland is altijd eigendom geweest van de Overheid en was langdurig verpacht. Onzichtbaar, op 25 meter diepte loopt de Betuwelijn onder het eiland door.
Nadat het boeren is gestopt, is het eiland wat afgegraven dwz de voedselrijke bovenlaag is verwijderd en de dijk is doorgestoken. Zie hier het recept voor natuurontwikkeling. Bij hoog water is het een volle badkuip en bij de laagwaterstand staat het droog..
We lopen over de dijk. De gierzwaluwen scheren rakelings langs ons heen. Pas op het laatste moment zwenken ze om een botsing te vermijden. Een scholekster probeert ons al roepend af te leiden want hij heeft zijn nest verstopt tussen de steenslag op de kruin van de dijk. Vanaf de dijk hebben we een prachtig overzicht over de slikken. Het is bijna laag water. Tientallen bergeenden, in voormalige sloten kuifeenden en overal foerageren ganzen al dan niet met jongen (grauwe, Canadese en nijlganzen). Een paartje kluten maait met haar snavels door het water om bodemdiertjes uit het slik te zeven. Hoewel ze op het eiland broeden zien we geen jongen.
Maar er is meer te zien. We lopen verder over de dijk. Het is een prachtige wandeling met een de ene kant de druk bevaren rivier en aan de andere zijde zicht op de slikplaten van het eiland met al die foerageren de vogels.
Maar het is ook een wandeling als door een bloementuin. Nu heb ik geel altijd een hele vrolijke kleur gevonden. Dus vrolijk genoot ik van het jacobskruiskruid, heelblaadje sint janskruid en vlasbekje, maar ook van de blauwe en paarse bloemen van verschillende distels, grote kaardenbol, koninginnenkruid en kattenstaart. Juist die paarse en rose kleur trok de meeste vlinders; dagpauwoog, atalanta’s (die middag telden we er 36!), kleine vos, klein koolwitje maar ook landkaartje en een dag actieve nachtvlinder een gammauil.
We komen bij een steiger die de ene kant van het eiland met het andere verbindt. Halverwege is er een vogelkijkhut. Als we over de steiger naar de vogelkijkhut lopen vliegt er plotseling een groep huiszwaluwen om ons heen. Die prachtige zwart met witte vogels scheren vlak boven het water. In de vogelkijkhut zie ik in de verte een viertal lepelaars. Drie staan te dutten met de kop tussen de veren. De vierde komt net aangevlogen. Ik hoor de roep van een tureluur. Terwijl ik met mijn verrekijker rondkijk zie de schipper boven aan de dijk verschijnen. Het is tijd om terug te keren.
Mocht u nog twijfelen, in de Sophiaspolder komen alle natuurliefhebbers aan hun trekken! Om er te komen moet je wel met een bootje overgezet worden. Kijk op de website van het Zuid Holland Landschap wanneer het pontje vaart.
