Aart van Dragt
Het was een Blauwe Kiekendief die mij aanviel. De kans op een Blauwe Kiekendief is op de Waddeneilanden altijd was groter dan aan de kust van Zuid-Holland. Het was dan ook op Texel dat het gebeurde.
Ik maakte een avond wandeling, vooral omdat het te koud was om een hele avond voor de tent te blijven zitten. Omdat de Geul in deze tijd van het jaar gesloten is, liep ik in de Bollenkamer. Zo heet het duingebied ten noord westen van Den Hoorn. Het landschap lijkt op dat van de Geul. Een beetje kale duinen met slechts hier en daar wat begroeiing. In een van de natte dalen is een elzenbosje gegroeid. Hier onder schuilen de Schotse Hooglanders als het in de middag te warm voor ze wordt. Ook loopt door het dal de Moksloot, die is gegraven om de duinen te ontwateren en daarna sneller in cultuur te brengen. Beide zijn achterhaald. Nederland verdroogt en hier en daar wordt landbouwgrond terug gegeven aan de natuur. Die Moksloot is hier een moerassig watertje waar een wild ogende kudde donkere pony’s hun dorst lessen. Op de oever lopen ze tussen de orchideeën en zoeken al knabbelend naar de lekkerste hapjes. Met mijn kijker zocht ik de toppen van de struiken af op zoek naar een tapuit of een graspieper. Soms had ik geluk. De Bollenkamer eindigt op de weg van Den Hoorn naar het strand. Daar komen de hele dag auto’s, fietsers en soms wandelaars langs.
Op die drassige plek, waar de weg over de Moksloot heen gaat, daar kwam de Blauwe Kiekendief op mij af. Luid mekkerend vloog ze vlak boven mij. Duidelijk zichtbaar de witte stuit waarmee de vogel zich onderscheidt van de Bruine Kiekendief. Het bruine verenkleed verklapte dat het een vrouwtje was. Telkens weer een nieuwe scheervlucht, omdat ik bleef staan om haar eens goed te bekijken hield zij er na enige tijd mee op en streek vijftig meter verder neer op de top van een duintje. Het gedrag duidt erop dat er jongen in de buurt zijn. Na enig speurwerk zag ik op dertig meter afstand twee donkere jongen rustig op een ander duintje zitten. Veilig achter het draad dat de mensen buiten het reservaat moest houden. Maar dat weet je als Kiekendief natuurlijk niet. Toch lag mijn pad een beetje in de richting van die jongen. Mijn vertrek leidde wederom tot veel onrust bij de oudere vogel. Het blijft voor mij een raadsel waarom ze met haar jongen zo dicht bij deze redelijk drukke weg ging zitten.
