Windbestuiving

Wie in het voorjaar eens bij een vijver gaat kijken ziet soms een hele laag stof op het water. Sommigen menen dat dit een gevolg van vervuiling is. Meestal staan in de buurt van de vijver dan populieren of wilgen. Deze bomen bloeien vroeg in het voorjaar voordat de bladeren aan de bomen verschijnen.

Wie goed kijkt ziet bij deze bomen de bloemen in de vorm van katjes of meeldraden. Ze kunnen prachtige kleuren hebben zoals de rood purper gekleurde meeldraden van de populier. Wie heeft er nog nooit genoten van de schattige wilgenkatjes op een vaas. De mannelijke wilgenkatjes hebben maar een zuchtje tocht nodig of het prachtig geel gekleurde stuifmeel verspreidde zich door het huis. Dat is geen wonder want deze bomen zijn evenals vele andere bomen zogenaamde windbestuivers.

Windbestuiving is een manier van bevruchten met maar een minieme kans op succes. Om toch succes te hebben worden enorme wolken stuifmeel geproduceerd. Om aan te geven over hoeveel het gaat volgt hier een rekenvoorbeeld. We gaan uit van een elzenkatje of een hazelaars katje. Een meelkatje van middelbare lengte bestaat uit 75 schubben. Achter iedere schub zitten 3 bloempjes en in ieder bloempje zitten vier meeldraden. Bent u daar nog? Een katje heeft dus: 75 X 3 X 4 = 900 meeldraden. Aan een meeldraad zitten 7000 stuifmeelkorrels. Een katje levert dan 900 x 7000 = 6.300.000 stuifmeelkorrels! Deze onvoorstelbare hoeveelheid is nodig om de kleine kans goed te maken die de stuifmeelkorrel heeft, om een vrouwelijke stamper te bereiken.

Een andere oplossing voor dit probleem is om iets te bieden en daarmee insecten te lokken die het stuifmeel naar een andere boom voert. Die bomen, die voor deze oplossing hebben “gekozen”, bloeien later omdat insecten warmte nodig hebben om te vliegen. Om even naar de windbloeiers terug te gaan; probeer eens bij zo’n katjesboom op zoek gaan naar het onopvallende vrouwelijke vruchtbeginsel waaruit tenslotte het zaad moet groeien. Want daar is het allemaal om begonnen!