Berenklauw

Een plant die door beheerders van het gemeentelijke groenfanatiek wordt bestreden is de Reuze berenklauw. Maar maak u zich niet ongerust elders (en soms ook nog in Ridderkerk) zult u er nog genoeg aantreffen, een plant die u niet eenvoudig over het hoofd ziet. Het is een reusachtige plant met grote bloemenschermen van soms 5 meter hoogte en een stengel van soms 10 cm. dikte en met enorme bladeren. Dit is de Reuzen berenklauw of Perzische berenklauw (Heracleum mantegazzium). Zij is bij ons niet inheems maar als sierplant in ingevoerd en vandaar uit verwilderd. Gewaarschuwd moet worden dat het sap van de berenklauw flinke blaren kan veroorzaken. De huid wordt er erg gevoelig en in de zon zal men zeer snel verbranden. Om deze reden wordt de plant in het Ridderkerkse plantsoen niet getolereerd. Kinderen zouden er onder kunnen kruipen en door het plantensap behoorlijk kunnen verbranden.

De Gewone Berenklauw (Heracleum sphondylium) is half zo groot als de Reuze Berenklauw. Zij is een vrij algemeen, vaak in wegbermen voorkomende schermbloemige. De vlakke, witte bloemschotels bieden een uitnodigende landingsplaats voor tal van insekten. De bloemen hebben een opvallend kenmerk: hun buitenste kroonbladeren zijn groter dan de binnenste.

Berenklauw wordt in de zomer nogal eens aangetast door kleine rupsen. Eerst in de bloemen en daarna in de stengel waar zij zich te goed doen aan de bekleding van de binnenkant hiervan. Bij overlangs doorsnijden kan men de rupsen zien. In september vliegen de bruine vlindertjes uit. (Depresaria pastinacella)

Vroeger werden de planten verzameld als varkensvoer. Jonge spruiten zijn lekker om te eten. Ze lijken een beetje op asperges. Ook hier is een waarschuwing op zijn plaats: er bestaat gevaar dat ze worden verward met andere schermbloemigen die zwaar giftig zijn. Daarom haal uw groente bij de groenteboer, de bloemen bij de bloemist en geniet van de planten zoals ze groeien in de natuur