Daar heb ik nooit over nagedacht, je ziet ze na een regenbui massaal in de tuin en daar zijn de meeste mensen niet echt blij mee. Maar …… ik heb nu toch wel bewondering gekregen voor dat kleine glibberige beestje.
Afgelopen zomer had ik lekker geruimd in de tuin. Veel afgestorven en uitgebloeide planten gesnoeid en omdat ik plotseling mijn handen vrij moest hebben, al het afval even op de tuintafel gelegd. Later alles bij het groenafval gedaan en toen wij lekker in de zon aan de koffie zaten, zagen we plotseling iets vreemds hangen aan een draad onder de tafel.
Dat moest ik even van dichtbij bekijken. Het was een naaktslak, die had zeker tussen het tuinafval gezeten en was op de tafel achtergebleven.
En ja, dan wil je als slak toch weer graag naar de begane grond, maar … hoe kom je beneden? Dat hebben wij heel goed kunnen zien, bovenop de hoek van de tafel had onze slak een klodder van dat slijmerige vocht achtergaten en van daaruit liepen er twee slijmdraden naar zijn achterwerk. Hij hing inmiddels halverwege de tafel en de grond en doordat hij steeds om zijn as bleef bewegen, werden de twee slijmdraden in elkaar gedraaid tot een stevige draad, die werd steeds langer en de slak kwam steeds dichter bij de grond.
Op het filmpje is goed te zien hoe slim een slak is …. en …. hij kan het allemaal zelf, heeft alle ingrediënten in huis.
Omdat ik die vindingrijkheid erg bewonder, heb ik toch maar een handje geholpen en de draad van tafel gehaald en hem zo weer terug in de tuin gezet. Petje af voor de slak. Zo zie je maar, de natuur weet overal zelf een oplossing voor.
Netty Wermeester
