Na aanwijzingen van knaagplekken en ik had er één al een paar keer zien onderduiken, alleen ik kon toen niet goed zien of het bever of een beverrat was.
Bijna een half jaar heb ik getracht er één te fotograferen.
Jaap Nispeling
Vanmorgen, 29 januari 2011, in mijn schuiltent in de vrieskou van -8c was het weer niet gelukt. Dan maar lopen via paden en ontbrekende bruggetjes kwam ik op een plek waar goed was huis gehouden door deze prachtige dieren, maar waar zijn ze dan?
Een bruine Kiekendief vliegt over mij heen en een Buizerd er achteraan een Grote Bonte Specht begint te waarschuwen dat ik er aan kom sluipen. Geen Bevers maar wel genoeg knaagplekken, mijn oren en ogen zijn staan op scherp. Helaas het lukte niet, teleurgesteld en met de kou in mijn lijf ga ik naar huis. Maar ik heb zoveel aan harde bewijzen gezien dat er minimaal een Bever moet zitten en zo als de meeste mij kennen ik geef niet zo gauw op.
Dan ’s avonds opnieuw geprobeerd. Ik loop richting de burcht van de bevers die gebouwd is op de wal en niet in het water. Net als ik mij wil verschuilen achter een knotwilg, glijden er opeens twee bevers voor mijn neus de helling af. Gelukkig kon ik even later wat plaatjes van schieten toen ze elders weer boven water kwamen.
Kijk dat geeft een zo voldaan gevoel, ik ga morgen weer en hoop ze met wat daglicht te schieten zodat de staarten er wat beter op staan, in ieder geval beter dan met een flitslicht. (P.S. kom mij niet storen als je mij ziet zitten.)
Meer lezen over de Ridderkerkse griend: Ridderkerkse griend
