Hitland, natuur hit bij Capelle aan de IJssel

 

Aart van Dragt

Het gebied doet me een beetje denken aan de oude schoolplaat van Koekoek. In het met knotwilgen omzoomde weiland wemelt het van de weidevogels. Op de voorgrond drijven een stel wilde eenden in prachtkleed. Het is duidelijk voorjaar. Langs de slootkant bloeit de gele dotterbloem en in de berm staan naast het eveneens gele koolzaad al een exemplaar van het fluitenkruid te bloeien. Maar wat mij het echte voorjaarsgevoel bezorgt, kon Koekoek niet weergeven. Rondom me tureluren de weidevogels. Ze wolken en wiekelen al roepend door elkaar. Als amateur vogelaar mis ik het begeleidende commentaar van een professional als Nico de Haan. Gelukkig roepen vele soorten hun eigen naam. Al heeft de grutto, gelijk aan veel buitenlanders, nog al problemen met de “G”. Het rutto, rutto is niet van de lucht. Met zijn roodbruin gekleurde nek is deze steltloper goed herkenbaar. Van de zwartwitte scholekster moet u wel weten dat hij om zijn roep (pietepietepiet) ook wel Bonte Piet wordt genoemd. En hoewel het eind maart is horen we hoog in de lucht een leeuwerik kwelen.

Het Hitland ligt ongeveer 8 kilometer ten oosten van de van Brienenoordbrug, het is gelegen tussen Capelle aan de IJssel en Nieuwerkerk. Over de Brienenoord richting Capelle, de rotonde rechtdoor en voorbij de muur van flatgebouwen daar wijst het bord Hitland dat we er zijn. Vanaf de parkeerplaats, aan de Capelse kant, lopen we langs jong bos met bloeiende wilgen, essen en elzen. Al kwetterend passeert ons een groep mezen om in de elzen op zoek te gaan naar insecten, hun eitjes en larven. Uit de nog kale bomen klinkt het monotone zanggeluid van de pas terug gekeerde tjiftjaf. Een flinke groep smienten laat zich verrassen op een ondiepe plas. De mannetjes van deze kleine eendensoort hebben een roodbruine kop een opvallende gele kruin. Als ze opvliegen horen we waarom ze ook wel fluiteenden worden genoemd. In het ruige moerasgebiedje sprint een flinke rat onder de vlonder vandaan waarop we lopen. Op de top van een lisdodde (naar de vorm ook wel rietsigaar genoemd) zingt trots het mannetje van een rietgors. Ook vorig jaar hadden ze hier een nest. Helaas zien we vandaag geen blauwborst. Langs een drassige oever zoeken twee tureluurs naar voedsel. Aan de rand van het moeras begint het weidevogelgebied. Sommige sloten zijn voorzien van brede en ondiepe oevers. Weidevogels en verschillende watervogels zoeken er graag voedsel.

Een wandel en fietspad loopt dwars door de weilanden. Laag over de golfbaan aanvliegende knobbelzwanen komen met zingende vleugels vlak over ons heen en landen in het weiland om zich aan het jonge gras te goed te doen. Natuur en recreatie zijn in dit gebied op een fraaie wijze gecombineerd.