Inktviszwam

Half juni, een foto van de inktviszwam (rode lijst soort) met bijschrift in de weekendbijlage van de krant lokte mij naar de Heemtuin in Capelle aan de IJssel waar de opname was gemaakt. Onderweg via de Ridderster van Bolnes naar de Brienenoordbrug zie ik in de bermen een wuivende prairy van bloeiende grassen. Het is een door de wind bewogen grijsgroen veld met soms een spikketje geel van het jacobskruiskruid en hier en daar steekt een roestbruine aar van een ridderzuring er bovenuit. Ondanks de massaliteit is het geen spectaculair gezicht.

Hoe anders wordt het als ik de Brienenoordbrug over ben en de Abram van Rijckevorselweg indraai. Alsof er prachtig bloeiende rozen langs de weg zijn geplant staat het lila rose kaasjeskruid kilometers lang langs de weg te pronken. Aan de kleur te zien is het Muskuskaasjeskruid of het Vijfdelig kaasjeskruid, rondom het lila zie ik een ijle gele wolk van bloemen van een familielid van het koolzaad, voor nadere determinatie ga ik te snel. Het geel bloeiende Boerenwormkruid vormt een stevig groen eiland in de bloemenrijkdom. Hier en daar zie ik de eveneens geel bloeiende Grote ratelaar die parasiteert op de grassen. Deze plant groeit veel lager zoals ook het licht paarse Bont kroonkruid. Door de matige voedselrijkdom leiden grassen een kwijnend bestaan en krijgen al die kleurige planten de ruimte om zich te ontwikkelen. Waar nu het Rivium en metrostation Capelsebrug zijn gebouwd, stoven ooit bergen schraal zand, opgebracht om de slappe veenbodem wat op te hogen en bouwrijp te maken. Op het eiland IJsselmonde wordt de veenbodem afgedekt door circa een meter dikke laag voedselrijke klei. Door de grotere voedselrijkdom verdringen de grassen op IJsselmonde vaak de bloemrijke kruiden. Een situatie waaraan de beheerder maar moeizaam iets kan veranderen. Gelukkig zijn er ook plekken waar dankzij die inspanningen goede resultaten geboekt worden.

Dit overpeizend nader ik de heemtuin die is gelegen aan de ‘s Gravenweg. Er staan diverse exemplaren van de opvallend rood gekleurde inktviszwam te pronken. De schimmel is waarschijnlijk in de eerste wereldoorlog met Australische troepen mee naar Europa gekomen. De soort is zeldzaam maar neemt in ons land toe. Aan het aantal duivelseieren te zien komen er in de heemtuin nog veel meer op. Vorig jaar zagen we hier in oktober ook vele exemplaren van deze bijzondere soort staan. Om ze te vinden kun je je neus volgen want het is een familielid van de stinkzwammen.