De straatmuzikant
A. van Dragt
Foto M van der Hee, Spreeuw
Centraal station aan het eind van de middag. In afwachting van de trein ben ik op een bankje gaan zitten. Mijn buurvrouw stilt haar lekkere trek met een flinke hamburger. Uit het niets komt al hippend een spreeuw dichterbij, een hupje, een pauze en weer een of twee hupjes. Vlak voor mijn voeten staat ze stil. Dan gaat haar hoofdje even schuin omhoog alsof ze mij taxeert. Nog twee hupjes en ze staat voor mijn buurvrouw die van haar smakelijke en rijk gevulde burger geniet. Nogmaals steekt ze haar kopje schuin omhoog. Een paar keer gaat de snavel op een klein kiertje en lijkt het of het dier een paar slikbewegingen maakt. De volgende snavel beweging gaat gepaard met een soort roepje dat ze paar keer herhaalt. Nog even poetst ze haar gespikkelde verenkleed. Mijn buurvrouw heeft nog niets in de gaten.. Dan opeens barst het hele eenmansorkest los.
Ongelofelijk, wat een geluid een enkele spreeuw kan produceren! Met je ogendicht zie je een hele zwerm spreeuwen al kwetterend neerstrijken in de bomen. Het hele lijfje van de vogel schokt en beeft. Even plotseling als het begon is het concert afgelopen. Het hoofdje wordt schuin geheven. De buurvrouw heeft het begrepen en een werpt de muzikant enkele sliertjes gebakken ui toe. Energiek gaat de spreeuw deze te lijf. Heftig met het hoofd schuddend worden lange slierten in delen over het perron verspreid en in korte tijd soldaat gemaakt. Nog een keer gaat het hoofdje schuin omhoog. Nu worden enige korstjes zijn kant opgeworpen. Deze worden versmaad. Pas als er wederom een sliertje zijn richting opkomt reageert de spreeuw. Dan heeft de buurvrouw de hamburger op. De spreeuw gaat, na een kort moment gewacht te hebben, hippend opzoek naar een volgende sponsor.
Een gespikkelde duif land vlak voor onze voeten en ruimt de laatste kruimels op.
Als de trein arriveert, zie ik tussen opdringende massa nog juist dat de spreeuw bij een volgend bankje is aangekomen en de wachtenden op zijn waarde schat.
